پوشش الکترومغناطیسی منسوجات بی بافت به روش نانوالکتروریسی و بررسی عملکرد منسوج حاصل به عنوان فیلتر ذرات فلزی

امروزه با به کارگیری فناوری های جدید از جمله نانو تکنولوژی به سادگی می توان آب آلوده را برای استفاده های مختلف و حتی برای مصارف خانگی بازیافت نمود. بدین ترتیب فیلتر نمودن آب با فیلترهای نانومتری، تحولی عظیم در بازیافت و استفاده مجدد از آب های صنعتی و کشاورزی ایجاد کرده است. نانو مواد، خواص سطحی و مغناطیسی متفاوتی نسبت به همان مواد در اندازه های بزرگ نشان می دهند که در این میان نانو ذرات fe3o4 توجهات زیادی را نه تنها در زمینه مغناطیسی بلکه در زمینه دارویی و جداسازی آسان فلزات جلب کرده است. در این تحقیق به معرفی روشی آسان و مقرون به صرفه برای پاکسازی محلول های آبی از فلزات سنگینی همچون کروم پرداخته شده است؛ به این ترتیب که پلیمر پلی اکریلونیتریل به همراه ذرات مغناطیسی fe3o4، با استفاده از روش الکتروریسی به وبی از نانو الیاف تبدیل گردیده که بر روی یک لایه بی بافت قرار می گیرد و این نانو الیاف تحت تأثیر عامل های مختلفی از جمله غلظت نانوذرات در محلول، فاصله و زمان الکتروریسی دست خوش تغییر می شود. سپس راندمان فیلتر های تهیه شده با استفاده از عبور محلولی که حاوی یون های کروم (vi) با غلظت ppm 50 بود مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت توسط روش آماری به بررسی عامل های موثر پرداخته شد به طوری که نتایج تحلیل آماری، نشان داد که از بین 3 عامل : غلظت، که از پارامترهای محلول به شمار می آید و زمان و فاصله الکتروریسی که جز پارامترهای فرآیند است، تنها غلظت نانوذرات در سطح 05/0 بر روی راندمان تصفیه فیلتر تاثیر گذار می باشد.